04 / 28
0 сэтгэгдэл
439 үзсэнe
Өчигдөр Дээрхийн гэгээн эцэг Францискийг эцсийн замд нь үдэх ёслолд оролцож суухад Хутагт Пьетрогийн талбайд цугласан олон эмгэнэн гашуудахаасаа илүү эгэл амьдралаа хүн төрөлхтний эв нэгдэл, энэрэл нигүүлсэл, энх тайвны төлөө зориулсан нэгэн агуу их сэтгэлтний алдрыг магтан тэмдэглэж байх шиг санагдлаа. Насан хутаг олохоосоо өмнө амжиж Монгол Улсад айлчлахдаа тэр гэгээнтэн газарлаг эрх мэдэл хөөж, гавьяа байгуулах санаа агуулсангүй, жирийн хоньчны жинхэнэ үнэн сэтгэл өвөрлөж ирсэн гэдгээ “монголчуудын нууцлаг далд чанарыг (mysticism) танихыг зорьсон” хэмээн өгүүлсэн байдаг. Тэрээр манай мөнх хөх тэнгэрийг үзэж, эгэл жирийн хүмүүстэй уулзаж явахдаа эрж хайсан зүйлээ олсон байх, манай гуравдагч хөршийн бодлогыг “гуравдагч хөршийн үл тайлагдах нууц” (third-neighbour mystique) хэмээн нэрлэсэн билээ. Хутагт Франциск манай орныг, манай ард түмнийг дэлхий дахинд нэг сайн таниулчхаад буцлаа. Манай түүх, уламжлал соёл, нүүдлийн ахуй, байгаль дэлхийгээ хайрлах үзэл, оюун санааны мэдрэмж, шашин шүтлэгийн эрх чөлөө, монгол гэрийг хүртэл тэрээр оюун санааны эрэл хайгуулын үзүүр болгон тунхаглаж, хорвоо ертөнцийг монгол гэртэй, монгол орныг яруу найрагтай зүйрлэж, уудам тал нутгаас ундран түгдэг их амар амгаланг анхаарч ажиглахыг хүн төрөлхтөнд сануулчхаад буцлаа. Хутагт Франциск бас монголчуудад хандаж захиас үлдээсэн. Тэрээр “хязгааргүй үргэлжлэх тэнгэрийн хаяаг тольдон харж, анир чимээгүй болоод дотоод амар амгаланг дэлгэрүүлэх заяатай төрсөн танай ард түмэн оюун санааны торгон мэдрэмжийг төгөлдөржүүлсэн” хэмээн сануулж, “авлига хээл хахууль бүхэл бүтэн улс орныг сүйрүүлж чадах хэрэглээг шүтсэн, ёс суртахуунгүй сэтгэлгээнээс үүдсэн уршиг, амин хувийн ашиг сонирхолдоо хөтлөгдөж, олноос тусгаарлагдаж, тэнгэр өөд харах эрхгүй болж, түмэн олны өмнө нүүрээ хийх газаргүй болохын цондон” хэмээн анхааруулж, “та нарын өвөг дээдэс, эзэн хаад хараа дээгүүр байж, өргөн уудмыг тогтон тольдож байхыг соён сургасан билээ. Тийм болохоор алдарт яруу найрагчийнхаа хэлснээр ‘тэнгэр шиг бай’ хэмээн захин сургамжилсан билээ. Ватиканы Пьяцца Сан Пьетро өчигдөр нартай, халуун байсан. Нарлаг сайхан Сан Пьетрогийн талбай бидэнд чимээ шуугиан, өрсөлдөөн тэмцлээр дүүрсэн манай ертөнцөд хүртэл амар амгалан өнө удаан оршин тогтнож, үнэний эрлийн үзүүр олдоно гэдгийг байн байн сануулах шиг үе үе анир чимээгүй нам гүм болж, алсад нүргэлэх нисдэг тэрэг, машин моторын дууг даран амны уншлага латин, итали хэл дээр чихэнд хоногштол цуурайтлаа. Ромын Аба, Хутагт Франциск өөрийнхөө үргэлж ярьдаг асан эцэс төгсгөлгүй их амар амгаландаа тайван нойрсох болтугай! Энгүй уудам нутагт минь, эх сайхан дэлхийд минь эв нэгдэл, энэрэл нигүүлсэл, энх тайвны үзэл санаа дэлгэрч үе үеийг зоригжуулан өрнөн түгэх болтугай! Requiescat in pace. *** Yesterday, as I participated in the funeral ceremony of His Holiness Pope Francis, I felt that those gathered in St. Peter’s Square were not merely mourning, but rather celebrating the extraordinary legacy of a great soul who dedicated his life to the unity of humankind, compassion, mercy, and peace. Before his journey’s end, Pope Francis had visited Mongolia. When he set foot on our land, he came not with political ambitions or a desire for worldly power, but with the heart of a shepherd — to speak to all Mongolians with deep love and respect. He once shared that his purpose was to “understand the mysticism of the Mongolian people.” In Mongolia, Pope Francis embraced the vast blue sky and met ordinary people, and in doing so, he found what he sought. He referred to Mongolia’s foreign policy as the “third-neighbor mystique,” recognizing the unique role our country plays on the world stage. Pope Francis made sure the world knew about Mongolia and its people. He spoke of our history, traditions, culture, nomadic lifestyle, respect for nature, our deep spiritual sensitivity, the freedom of religious belief, and even the Mongolian “ger” as a symbol of spiritual journey. He described Mongolia as a “poem written on the steppes” and urged the world to listen to the quiet wisdom that rises from its vast landscapes. In his message to the Mongolian people, Pope Francis reminded us that “born under the gaze of the infinite sky, your people were destined to develop a refined spiritual sense and spread inner peace.” He also warned us that “corruption and greed can ruin an entire nation, leading to consequences born of moral decay, causing people to become disconnected from the greater good and losing the ability to look to the heavens.” He urged us to remember the wisdom of our ancestors and kings, who knew how to look beyond, gazing over the vast land with clarity. He called on us to “be like the sky,” as the great poet once said. The sun shone brightly yesterday in St. Peter's Square. The warmth of the square reminded us that, even in a world filled with noise and conflict, there is an enduring power in quiet goodness, humility, and the search for truth. In moments of stillness, when the sounds of helicopters and cars faded away, the Latin and Italian prayers resonated, reminding us that the pursuit of truth continues. May the soul of Pope Francis rest in the boundless peace he so often spoke of — and may we honor his memory by living the values he held dear. May his message of unity, compassion, and peace continue to spread across my homeland and the world, inspiring us all to move forward with courage. In Mongolia, and across the globe, may his spirit of dialogue, mercy, and brotherhood continue to inspire new generations. Requiescat in pace
